در نزدیک به ده سال گذشته، پژوهش های علمی بر روی پدیده دوش آب سرد وسعت پیدا کرده است. بسیاری از بررسی‌ها حاکی از آن است که دوش آب سرد می‌تواند به کنترل و مدیریت اضطراب، کاهش یا درمان افسردگی، مدیریت و تنظیم هیجانی و برخی دیگر از نتایج درمانی بیانجامد.
مشاوره پیش از ازدواج تبدیل به یکی از راه های رایج شده است که دو نفر پیش از اینکه بخواهند قدم های اصلی یا نهایی را بردارند، به آن می‌روند. تجربه کار کردن به عنوان مشاور ازدواج، به من تجربیات جالبی را آموخته است. سعی می‌کنم اینجا مهم‌ترین این تجربه‌ها را با شما در میان بگذارم.
وابستگی یک صفت است، می‌تواند یکی از ویژگی هایی باشد که خیلی از ما آن را دارا هستیم. ما به بسیاری از افراد و چیزها وابسته هستیم. همینطور، هر فردی به بسیاری از افراد و چیزها دلبسته است. وابستگی خصلتی طبیعی است، اما اگر نشانه های بخصوصی همراه با آن باشد، ممکن است خبر از مشکلی روان‌شناختی و یا حتی اختلال شخصیت بدهد.
کمال آن قدری در چشم بسیاری از مردم خوب بوده است که نام فرزندان خود را کمال انتخاب می‌کرده اند و می‌کنند. اما چه اتفاقی افتاده است؟ چطور کمال گرایی از نیرویی که درونیات افراد و دغدغه هایشان را هدایت می‌کرد، تبدیل به یک صفت منفی شده است؟
برای نمونه، اکثر کسانی که در زمینه‌ی روانشناسی کار می‌کنند و تحصیلاتی در این رشته دارند، از داشتن یک نگاه انتقادی به نظریات برجسته‌ی روانشناسی ناتوان هستند. نگاه انتقادی اساسا به چه معنی است؟ نگاه انتقادی یعنی توانایی تحلیل و بررسی کردن یک موضوع فارغ از سو گیری در این نوشتار قصد دارم قدری در رابطه با روانکاوی بنویسم. از ظهور روانکاوی و یا علم روانکاوی چیزی نزدیک به یک قرن می‌گذرد، اما متاسفانه ما هنوز موضع روشنی نسبت به این نگاه نداریم.
فروید در ابتدای کار روانکاوی با استفاده از هیپنوتیزم تلاش می‌کرد تا بفهمد چه چیزی سبب ایجاد روان‌نژندی در بیمارانش شده است؟ او می‌کوشید با استفاده از خواب مصنوعی به بیمارانش برای به خاطرآوردن وقایع آسیبزا کمک کند. و نوعی رابطه‌ی علت و معلولی بین واقعه‌ی آسیبزا روان‌نژندیِ ایجاد شده دست یابند.
رویا شاهراهِ و رود به ناهشیار محسوب می‌شده است و از اهمیتی بسیار بالا برخوردار است. حتی درمانگرانی که به وضوح می‌کوشند نگاه خود را از دیدگاه روانکاوی منفک کنند نیز رویا اهمیت بالایی دارد. برای نمونه، شاید از منظری روانشناسی اگزیستانسیال قطب مخالفِ رویکرد فرویدی باشد….
دستِ آخر، اگر شما خودتان را دوست دارید به این معنی است که شما و آنکه دوست اش دارید یک نفر هستید، پس در نتیجه آنکه عشق می‌ورزد و آنکه عشق را دریافت می‌کند، یک نفر است. پس این آنچه رخ می‌دهد تجربه‌ی عشق و دوست داشتن است و نه چیزی بیش و کم. پس پیوندجویی با خود، می‌تواند از زاویه هایی مشابه پیوندجویی با دیگری باشد. دوست داشتن خود می‌تواند شبیه به دوست داشتن دیگری باشد. در این بین آنچه ظاهر می‌شود تجربه‌ی عشق است، خواه در مواجهه با خود، و خواه در مواجهه با دیگری و آن چه همانند کیمیایی شما را دگرگون می‌کند نیز همان عشق است. در پاسخ به تنهایی و چیستی و چگونگیِ تنهایی در شرایط بیماری همه‌گیر کرونا ما با این واقعیت مواجه می‌شویم که از یک زاویه‌ی خاص شاید فرقی بین شرایط کرونایی و غیر کرونایی نیست. هر یک از ما تنها هستیم. هر یک از ما نوعی تنهایی وجودی را تجربه می‌کنیم که فلاسفه از آن با عناوینی چون: تنهایی اگزیستانسیال، از خود بیگانگی، بیگانگی با طبیعت و طبیعت وجود خود یاد می‌کنند.
در فقدان و سوگ، امری شناخته شده است که فرد سوگوار و آنکه با نیستی بخشی از درونیات وجودش مواجه می‌شود، گاهی فراموش می‌کند که چنین اتفاقی در واقع افتاده است. در روانکاوی به چنین پدیده‌ای با عنوان فعال شدن «مکانیزم دفاعی انکار» اشاره می‌شود.
من احمد احمدی، روان‌شناس و روان‌درمانگر هستم. از وقتی که به خاطر می‌آورم، علاقه‌ای فزاینده نسبت به روانشناسی و خصوصا روانکاوی داشته ام. پس از حدود سه سالی که از آشنایی ام با روانکاوی و روانشناسی تحلیلی گذشت، علاقه‌مند به روانشناسی وجودی یا همان اگزیستانسیال شدم. دلیل ظهور این علاقه مطالعات در زمینه فلسفه و ادبیات اگزیستانسیال است. در واقع آنچه دریافتم آن بود که بسیاری از ایده های خلاقانه‌ی روانکاوها، حتی نوشتار زیگموند فروید و کارل یونگ که بزرگان روانکاوی باشند، الهام گرفته از فلسفه و ایده‌های فلسفی است.
