در این نوشتار می خواهم به نقش دوستی های شخصی پس از ازدواج و رابطه شان با یک ازدواج موفق بپردازم. پس از ازدواج، برای برخی از زوج ها اتفاقی می افتد که می توان به آن لقب دوست زدایی داد. دوستانی که تا دیروز در زمره دوستان صمیمی بودند، حالا دیگر جایگاه مشخصی را در زندگی شخص دارا نیستند. عموما این دوست زدایی، اتفاقی دو سویه است. یعنی هم برای مرد و و هم برای زن رخ می دهد.
این عبارت را بعنوان یک مشاور از افراد زیادی شنیده ام. در تجربه من، نارضایتی از ازدواج ارتباط بخصوصی با نوع ازدواج هم نداشته است. یعنی هم کسانی که اصطلاحا نسل جدید محسوب می شوند، و ممکن است پیش از ازدواج دوره آشنایی و دوستی را طی کرده باشد. و سپس پس از معرفی خانواده ها به همدیگر، تصمیم به ازدواج گرفته باشند.
درونگرایی، ترس از طرد شدن ، دلایل عملی (مانند یک مشکل سلامتی)، اعتماد کم، کمبود وقت و بیش از حد ایرادبین بودن از دلایلی است که دوست یابی را دشوار می‌کند. یک مطالعه نشان داد که مهمترین عوامل “اعتماد کم” و “کمبود وقت” و “درونگرایی” است. افراد مسن بیشتر از دلایلی مانند کمبود وقت و دلایل عملی به عنوان موانع دوست یابی یاد می کنند.
چگونه می توانم از یک رابطه‌ای که تمام شده است، گذر کنم؟ گذشته را رها کن، خودت را ببخش، خاطراتت را دور بریز، هدایا و اشیایی که یادآوری او را می کنند از جلوی دستت دور کن، دیگر به او فکر نکن
یکی از سوالاتی که بسیاری از افراد از خود و درمانگرشان می پرسند این است که: «چرا درگیر روابطی می شوم که بسیار تکراری است؟» آنچه که برخی به آن پی می‌برند و بسیاری دیگر همچنان نمی‌توانند آن را کشف کنند…
