درمان اضطراب: تمامی درمان‌های اضطراب و انواع آنها

اضطراب و روان درمانی

اضطراب یک احساس عادی است که هر کسی هر از گاهی آن را تجربه می کند. با این حال، هنگامی که اضطراب بیش از حد، مداوم یا غیرمنطقی شود، می تواند در عملکرد روزانه اختلال ایجاد کند و باعث ناراحتی قابل توجهی شود. اختلالات اضطرابی گروهی از شرایط سلامت روان هستند که شامل ترس یا عصبی بودن بیش از حد است که بر افکار، احساسات، رفتارها و احساسات فیزیکی فرد تأثیر می گذارد. برخی از شایع ترین اختلالات اضطرابی عبارتند از:

اختلال اضطراب فراگیر (GAD): با نگرانی مزمن و بیش از حد در مورد جنبه های مختلف زندگی، مانند سلامت، کار، خانواده یا امور مالی مشخص می شود.

اختلال پانیک: با حملات پانیک مکرر و غیرمنتظره مشخص می شود، که موج های ناگهانی ترس یا ناراحتی شدید است که در عرض چند دقیقه به اوج خود می رسد و با علائم فیزیکی مانند تپش قلب، تعریق، لرزش، تنگی نفس، درد قفسه سینه، حالت تهوع یا سرگیجه همراه است.

اختلال اضطراب اجتماعی (SAD): با ترس یا اضطراب مشخص از موقعیت‌های اجتماعی مشخص می‌شود که در آن فرد ممکن است توسط دیگران مورد بررسی یا قضاوت قرار گیرد، مانند صحبت در جمع، ملاقات با افراد جدید یا غذا خوردن در مقابل دیگران.

اختلال وسواس فکری اجباری (OCD): با افکار مکرر و مزاحم )وسواس( مشخص می شود که باعث اضطراب و رفتارهای تکراری )اجبار( می شود که فرد احساس می کند مجبور به انجام آنها برای کاهش اضطراب است.

اختلال استرس پس از سانحه (PTSD): با خاطرات مداوم و ناراحت کننده، فلاش بک ها، کابوس ها، یا اجتناب از یادآوری یک رویداد آسیب زا که شامل مرگ واقعی یا تهدید شده، آسیب جدی یا خشونت جنسی است مشخص می شود.

فوبیاهای خاص: با ترس شدید و غیرمنطقی از یک شی یا موقعیت خاص مشخص می شود که خطر واقعی کمی یا بدون خطر مانند ارتفاع، حیوانات، خون، تزریق، پرواز یا فضاهای بسته را ایجاد می کند.

اختلالات اضطرابی می تواند باعث اختلال قابل توجه در عملکرد فردی، اجتماعی، تحصیلی یا شغلی فرد شود. آنها همچنین می توانند خطر ابتلا به سایر مشکلات سلامت روان مانند افسردگی، سوء مصرف مواد یا خودکشی را افزایش دهند. بنابراین، اگر فردی از اختلال اضطرابی رنج می برد، بسیار مهم است که به دنبال کمک حرفه ای باشد.

روان درمانی برای اختلالات اضطرابی

روان درمانی شکلی از درمان است که شامل صحبت با یک متخصص بهداشت روان آموزش دیده است که می تواند به فرد در درک و مقابله با اختلال اضطرابی خود کمک کند. روان درمانی می تواند در محیط های فردی یا گروهی ارائه شود و می تواند متناسب با نیازها و اهداف خاص فرد باشد . روان درمانی می تواند به افراد کمک کند:

افکار منفی یا تحریف شده ای که به اضطراب دامن می زنند را شناسایی و به چالش بکشید

تکنیک های تمدد اعصاب را یاد بگیرید و تمرین کنید تا بدن و ذهن را آرام کنید

با قرار گرفتن در معرض، تدریجی با ترس ها روبرو شوید و بر آن غلبه کنید

مهارت های مقابله ای را برای مدیریت استرس و احساسات توسعه دهید

افزایش عزت نفس و اعتماد به نفس

بهبود روابط بین فردی و مهارت های ارتباطی

تعارضات یا آسیب های اساسی که ممکن است به اضطراب کمک کند را حل کنید

انواع مختلفی از روان درمانی وجود دارد که می تواند برای درمان اختلالات اضطرابی موثر باشد. برخی از رایج ترین رویکردها عبارتند از:

درمان شناختی رفتاری (CBT)

CBT پرکاربردترین مداخله مبتنی بر شواهد برای درمان اختلالات اضطرابی است. مداخلات CBT برای اضطراب بر کمک به تغییر باورهای غیرواقعی در مورد احتمال و هزینه واقعی آسیب های پیش بینی شده با استفاده از تکنیک های مختلف شناختی و رفتاری تمرکز دارد. CBT معمولاً کوتاه مدت )یک بار در هفته به مدت 3 تا 5 ماه( استفاده می شود و بر روی موضوع خاصی که می خواهید به آن توجه کنید متمرکز است.

برخی از تکنیک های شناختی مورد استفاده در CBT عبارتند از:

بازسازی شناختی: شناسایی و به چالش کشیدن افکار غیرمنطقی یا تحریف شده که باعث تحریک یا حفظ اضطراب می شوند.

پرسش سقراطی: پرسیدن سوالاتی از خود که اعتبار و منطق افکار مضطرب را مورد آزمایش قرار دهد.

ثبت افکار: یادداشت روزانه افکار، احساسات و رفتارهای خود در موقعیت های اضطراب آور

جملات تاکیدی مثبت: جایگزینی خودگفتاری منفی با جملات مثبتی که ارزش خود را افزایش می دهد.

برخی از تکنیک های رفتاری مورد استفاده در CBT عبارتند از:

مواجهه درمانی: قرار دادن تدریجی فرد در معرض ایده ها یا اشیایی که باعث ایجاد اضطراب یا ترس در یک محیط کنترل شده و حمایتی می شود تا فرد بتواند یاد بگیرد که اضطراب خود را مدیریت کند و رفتارهای اجتنابی را کاهش دهد .

آموزش تمدد اعصاب: یادگیری و تمرین تکنیک های تمدد اعصاب مانند تنفس عمیق، آرام سازی پیشرونده عضلانی، تصویرسازی هدایت شده یا مدیتیشن برای کاهش برانگیختگی فیزیکی و تنش.

آزمایش‌های رفتاری: آزمایش پیش‌بینی‌های اضطراب‌آور فرد با انجام آزمایش‌ها در موقعیت‌های واقعی زندگی

حل مسئله: شناسایی و بکارگیری راه حل های موثر برای مشکلات عملی که باعث استرس یا نگرانی می شوند

درمان پذیرش و تعهد (ACT)

ACT مبتنی بر این ایده است که افکار و احساسات دردناک بخشی از شرایط انسان هستند و تلاش برای اجتناب یا کنترل آنها فقط باعث رنج بیشتر می شود. ACT ممکن است به فرد کمک کند تا با آموزش پذیرفتن افکار و احساسات دشوار خود در یک فرد، انعطاف‌پذیری روان‌شناختی بیشتری ایجاد کند.

شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی (MBCT)

MBCT نوعی روان درمانی است که CBT را با مدیتیشن و تمرین های ذهن آگاهی ترکیب می کند. MBCT در ابتدا برای جلوگیری از عود در افرادی که دوره‌های مکرر افسردگی را تجربه کرده‌اند توسعه داده شد، اما می‌تواند برای افراد مبتلا به اختلالات اضطرابی نیز مفید باشد. هدف MBCT این است که به فرد کمک کند تا بدون قضاوت یا واکنش نسبت به افکار و احساسات خود در لحظه حال، آگاه تر شود. MBCT به فرد می آموزد که نگرش دلسوزانه و پذیرنده تر نسبت به خود و تجربیات عاطفی خود پرورش دهد.

برخی از تکنیک ها و تمرین های ذهن آگاهی که در MBCT استفاده می شود عبارتند از:

مدیتیشن ذهن آگاهی: یادگیری و تمرین انواع مدیتیشن که بر نفس، بدن، صداها یا افکار تمرکز دارند.

تمرین اسکن بدن: دراز کشیدن و ایجاد آگاهی و توجه به نواحی مختلف بدن، از انگشتان پا تا سر.

تمرین ذهن‌آگاهی: ذهن‌آگاهی برای کمک به ایجاد آگاهی به بدن و ذهن

یوگا: تمرین حرکات مختلف یوگا که می تواند به تسهیل رابطه ذهن و بدن کمک کند

مرحله های آن: مشاهده تجربه فرد، تمرکز بر نفس و توجه به بدن و احساسات فیزیکی فرد .

تمرین های ذهن آگاهی: گنجاندن ذهن آگاهی در فعالیت های روزانه مانند خوردن، راه رفتن یا گوش دادن

MBCT می تواند به فرد کمک کند تا الگوهای فکری منفی یا خودکاری را که باعث تحریک یا حفظ اضطراب می شوند، تشخیص دهد و از آنها جدا شود. همچنین می تواند به فرد کمک کند تا انعطاف پذیری و مهارت های مقابله ای بیشتری برای مقابله با موقعیت های استرس زا یا چالش برانگیز ایجاد کند. MBCT همچنین می تواند رفاه و کیفیت زندگی فرد را با پرورش احساسات مثبت بیشتر و قدردانی از لحظه حال را افزایش دهد.

درمان روان پویشی اضطراب

درمان روان پویشی شکلی از روان درمانی است که بر این ایده مبتنی است که بیشتر رفتار انسان تحت تأثیر نیروهای ناخودآگاه و تجربیاتی است که خارج از آگاهی هشیاری قرار دارند. هدف درمان روان پویشی کمک به کاوش و درک ریشه ها و معانی اضطراب و همچنین راه های مقابله با آن است. درمان روان پویشی می تواند به فرد کمک کند تا بینشی در مورد تعارضات عاطفی، انگیزه های ناخودآگاه، مکانیسم های دفاعی، الگوهای دلبستگی و روابط بین فردی خود به دست آورد.

برخی از تکنیک ها و اصول مورد استفاده در درمان روان پویشی عبارتند از:

تداعی آزاد: بیان افکار یا احساساتی که به ذهنتان می رسد بدون سانسور یا ویرایش

تفسیر: ارائه توضیحات یا فرضیه هایی در مورد علل یا معانی اساسی افکار ، احساسات، رفتارها یا علائم فرد .

انتقال: بررسی اینکه چگونه احساسات و انتظارات فرد نسبت به درمانگر منعکس کننده روابط گذشته یا حال او با افراد مهم است.

انتقال متقابل: بررسی اینکه چگونه احساسات و واکنش های درمانگر نسبت به درمان‌جو ممکن است بر رابطه درمانی تأثیر بگذارد.

اتحاد کاری: ایجاد یک رابطه مشارکتی و اعتماد بین درمان‌جو و درمانگر

کار از طریق: بازبینی و حل مسائل عاطفی یا درگیری هایی که ممکن است در طول درمان ایجاد شود

خاتمه: آماده سازی و پایان دادن به رابطه درمانی به روشی سازنده و حمایتی

درمان روان پویشی می تواند به فرد کمک کند تا تعارضات ناخودآگاهی را که ممکن است به اضطراب او دامن بزند، شناسایی و حل کند. همچنین می‌تواند به فرد کمک کند تا احساس منسجم‌تر و یکپارچه‌تری از خود و همچنین راه‌های سازگارتر و رضایت‌بخش‌تر برای ارتباط با دیگران ایجاد کند. درمان روان پویشی همچنین می‌تواند خلاقیت و سرزندگی فرد را با آزاد کردن انرژی روانی که قبلاً برای حفظ دفاع‌های تحریک‌کننده اضطراب سرمایه‌گذاری شده بود، افزایش دهد .

درمان بین فردی (IPT)

IPT نوعی درمان است که بر بهبود روابط و عملکرد اجتماعی فرد تمرکز دارد. IPT بر این ایده استوار است که روابط ما با دیگران می تواند تأثیر قابل توجهی بر رفاه عاطفی ما داشته باشد و مشکلات بین فردی می تواند باعث تحریک یا حفظ اضطراب و سایر شرایط سلامت روان شود. IPT معمولاً یک درمان کوتاه مدت و ساختار یافته است که بین 12 تا 16 جلسه طول می کشد.

برخی از تکنیک ها و اصول مورد استفاده در IPT عبارتند از:

فهرست بین فردی: انجام یک بررسی دقیق از روابط مهم یک فرد، چه در حال حاضر و چه در گذشته، و شناسایی نقاط قوت و ضعف هر رابطه.

حوزه‌های مشکل: شناسایی و پرداختن به یک یا چند مورد از چهار حوزه مشکل اصلی که می‌توانند باعث ایجاد یا تشدید اضطراب شوند: غم و اندوه، اختلاف نقش، دگرگونی نقش، یا کمبودهای بین فردی

اندوه: کنار آمدن با از دست دادن یک عزیز یا یک رابطه ارزشمند

اختلاف نقش: حل تعارضات یا انتظارات ناسازگار با شریک، عضو خانواده، دوست یا همکار

دگرگونی نقش: سازگاری با تغییرات در نقش‌ها یا شرایط زندگی، مانند نقل مکان، شروع کار جدید، ازدواج، داشتن فرزند یا بازنشستگی.

نقایص بین فردی: بهبود مهارت های اجتماعی و گسترش شبکه اجتماعی

تحلیل ارتباطی: بررسی و بهبود الگوها و سبک های ارتباطی فرد در موقعیت های مختلف

حوادث بین فردی: کاوش و یادگیری از نمونه های خاصی از تعاملات بین فردی که باعث اضطراب یا پریشانی می شود.

خاتمه: آماده سازی و پایان دادن به رابطه درمانی به شیوه ای مثبت و سازنده

IPT می تواند به فرد کمک کند تا مهارت ها و روابط بین فردی خود را بهبود بخشد، که به نوبه خود می تواند اضطراب او را کاهش دهد و خلق و خوی او را بهبود بخشد. IPT همچنین می تواند به فرد کمک کند تا با رویدادهای استرس زای زندگی یا انتقالی که ممکن است باعث تحریک یا تشدید اضطراب شود، کنار بیاید. IPT همچنین می‌تواند حس حمایت اجتماعی و تعلق را تقویت کند که می‌تواند فرد را در برابر اضطراب محافظت کند.

درمان انسانی

درمان انسان گرایانه نوعی از درمان است که به جای این که فرض شود گروه هایی از افراد با ویژگی های مشابه نگرانی های یکسانی دارند، بر ماهیت فردی فرد تمرکز می کند. هدف درمان انسان‌گرا این است که کل فرد، به‌ویژه ویژگی‌های مثبت و پتانسیل رشد او را، نه تنها از دیدگاه حرفه‌ای، بلکه از نظر احساس شخصی خود مراجع از رفتار خود، در نظر بگیرد. درمان انسان گرایانه می تواند به فرد کمک کند تا به کشف و رسیدن به حداکثر پتانسیل خود و همچنین مقابله با اضطراب و سایر شرایط سلامت روان کمک کند.

برخی از تکنیک ها و اصول مورد استفاده در درمان انسان گرایانه عبارتند از:

توجه مثبت بدون قید و شرط: درمانگر با شنیدن و پذیرش اظهارات مراجع ، همدل و بدون قضاوت باقی می ماند. آنها درک، اعتماد و اطمینان را منتقل می کنند تا بتوانند درمان‌جوان را تشویق کنند که در کشف و انتخاب های مثبت تر احساس ارزشمندی کنند.

درک همدلانه: درمانگر افکار و احساسات فرد را به طور کامل درک می کند و می پذیرد؛ به گونه ای که فرد را قادر می سازد احساس خود را از تجربیات خود شکل دهد.

همخوانی یا اصالت: درمانگر هیچ گونه برتری یا اختیاری در جلسات ارائه نمی دهد، اما چهره ای صادق و شفاف ارائه می دهد که مراجع می بیند صادق و شفاف است.

درمان درمان‌جو-محور:

 درمانگر رویکردی غیر رهنمودی به فرآیند درمانی دارد. فرد به عنوان یک شریک برابر عمل می کند، در حالی که درمانگر همدلی و توجه مثبت بی قید و شرط را ارائه می دهد

درمان اگزیستانسیال:

 درمانگر به درمانجو کمک می کند تا جایگاه خود را در جهان بهتر درک کند. درمان‌جو یاد می گیرد که مسئولیت انتخاب های خود را بپذیرد و تشخیص دهد که قدرت ایجاد تغییرات را دارد تا معنا و هدف بیشتری به زندگی خود بیاورد.

گشتالت درمانی:

 درمانگر به جای نگاه کردن به گذشته، بر زندگی و تجربیات فعلی او تمرکز می کند. درمان‌جو یاد می گیرد که تجربیات خود را به شیوه ای جامع تر درک کرده و از آنها معنا بسازد.

منطق درمانی:

 درمانگر به درمانجو کمک می کند تا راه هایی برای تحمل مشکلات زندگی پیدا کند و حس هدف و معنا پیدا کند. مراجعه کننده می آموزد که یافتن معنای زندگی می تواند به بهبود سلامت روانی و تسکین علائم از جمله افسردگی، غم و اندوه و ضربه کمک کند.

روایت درمانی:

 درمانگر به مراجع کمک می کند تا ارزش ها و مهارت های خود را با تمرکز بر داستان ها و تجربیات شخصی خود شناسایی کند. درمان‌جو یاد می گیرد که ببیند از مشکلات خود جدا است.

درمان انسان‌گرایانه می‌تواند به فرد کمک کند تا حس منسجم‌تر و یکپارچه‌تری از خود و همچنین روش‌های سازگارتر و رضایت‌بخش‌تر برای ارتباط با دیگران ایجاد کند. درمان انسان گرایانه همچنین می تواند رفاه و کیفیت زندگی فرد را با پرورش احساسات مثبت و قدردانی از لحظه حال افزایش دهد.

درمان یکپارچه‌نگر

درمان یکپارچه‌نگر نوعی از درمان است که ایده ها و تکنیک های مکاتب فکری درمانی مختلف را بسته به نیازهای منحصر به فرد یک درمان‌جو ترکیب می کند. درمان یکپارچه گاهی بیشتر به عنوان یک حرکت در عمل روان درمانی دیده می شود تا به خودی خود نوعی درمان. درمان یکپارچه یک رویکرد فردی و جامع به درمان است که سلامت روانی، جسمی و عاطفی فرد را به روشی یکپارچه در نظر می گیرد .

برخی از تکنیک ها و اصول مورد استفاده در درمان یکپارچه عبارتند از:

تطبیق درمان‌های مبتنی بر شواهد با نگرانی یا نگرانی‌های خاص هر مراجع : درمانگر از قضاوت حرفه‌ای خود برای تصمیم‌گیری در مورد رویکرد درمانی با بیشترین احتمال موفقیت بر اساس ویژگی‌های شخصیتی، ترجیحات، نیازها، باورهای معنوی، گشودگی درمان‌جو استفاده می‌کند. با هم کار می کنند تا منابع اضطراب ، ناراحتی، ناراحتی فیزیکی یا الگوهای رفتاری ناسالم را درک کنند. درمان‌جو در جهت ‌دهی به درمان خود صدایی دارد و رابطه درمانی را به عنوان یک مشارکت می بیند.

ترکیب انواع مختلف روان درمانی: درمانگر ممکن است از عناصر درمان شناختی رفتاری (CBT)، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT)، درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی (MBCT)، درمان روان پویشی، درمان انسان گرایانه یا سایر اشکال درمان استفاده کند.

پرداختن به مسائل ذهن و بدن: درمانگر به درمانجو کمک می کند تا با استرس مقابله کند، آگاهی از محیط اطراف و الگوهای تفکر خود را افزایش دهد و از تکنیک های آرامش بخش مانند مدیتیشن یا برنامه های تمرکز حواس برای کاهش علائم اضطراب استفاده کند.

پرداختن به شیمی بدن: درمانگر ممکن است مکمل هایی مانند کاوا کاوا، اسطوخودوس یا بابونه را پیشنهاد کند که ممکن است اثرات ضد اضطرابی داشته باشد. همچنین ممکن است درمانگر داروهایی مانند بنزودیازپین‌ها یا مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) را تجویز کند که می‌تواند با تسهیل انتقال عصبی یا متعادل کردن سطوح شیمیایی در مغز، اضطراب را بهبود بخشد.

درمان یکپارچه می تواند به فرد کمک کند تا یک راه حل شخصی و جامع برای اضطراب و سایر شرایط سلامت روان خود پیدا کند. درمان یکپارچه همچنین می تواند به فرد کمک کند تا انعطاف پذیری و مهارت های مقابله ای بیشتری برای مقابله با موقعیت های استرس زا یا چالش برانگیز ایجاد کند.

نتیجه

اضطراب یک هیجان عادی است که می تواند بیش از حد، مداوم یا غیرمنطقی شود و در عملکرد روزانه اختلال ایجاد کند و باعث ناراحتی قابل توجهی شود. اختلالات اضطرابی گروهی از شرایط سلامت روان هستند که شامل ترس یا عصبی بودن بیش از حد است که بر افکار، احساسات، رفتارها و احساسات فیزیکی فرد تأثیر می گذارد. اختلالات اضطرابی می تواند باعث آسیب قابل توجهی در عملکرد فردی، اجتماعی، تحصیلی یا شغلی فرد شود و خطر ابتلا به سایر مشکلات سلامت روان را افزایش دهد.

روان درمانی شکلی از درمان است که شامل صحبت با یک متخصص بهداشت روان آموزش دیده است که می تواند به فرد در درک و مقابله با اختلال اضطرابی خود کمک کند. روان درمانی می تواند در محیط های فردی یا گروهی ارائه شود و می تواند متناسب با نیازها و اهداف خاص فرد باشد. روان‌درمانی می‌تواند به فرد کمک کند تا افکار منفی یا تحریف‌شده‌ای را که به اضطراب دامن می‌زند، شناسایی و به چالش بکشد، تکنیک‌های تمدد اعصاب را برای آرام کردن بدن و ذهن، رویارویی و غلبه بر ترس‌ها از طریق قرار گرفتن تدریجی در شرایط، توسعه مهارت‌های مقابله‌ای برای مدیریت استرس و احساسات، افزایش عزت نفس و اعتماد به نفس انجام دهد. روابط بین فردی و مهارت های ارتباطی را بهبود بخشد، تعارضات یا آسیب های اساسی را که ممکن است به اضطراب دامن بزند را حل کند و معنا و هدف زندگی را بیابد.

انواع مختلفی از روان درمانی وجود دارد که می تواند برای درمان اختلالات اضطرابی موثر باشد. برخی از رایج ترین رویکردها عبارتند از:

درمان شناختی رفتاری (CBT) یک درمان کوتاه مدت و متمرکز که به فرد کمک می کند تا با استفاده از تکنیک های مختلف شناختی و رفتاری، باورهای غیرواقع بینانه در مورد احتمال و هزینه واقعی آسیب های پیش بینی شده را تغییر دهد.

درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) درمانی که به فرد کمک می کند تا با آموزش پذیرفتن افکار و احساسات دشوار خود به روشی غیرقابل قضاوت و متعهد شدن به اقداماتی که با ارزش های خود هماهنگ هستند، انعطاف پذیری روانی بیشتری ایجاد کند.

درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی (MBCT) درمانی که CBT را با مدیتیشن و تمرین های ذهن آگاهی ترکیب می کند تا به فرد کمک کند بدون قضاوت یا واکنش نسبت به افکار و احساسات خود در لحظه کنونی آگاه تر شود.

درمان روان پویایی: درمانی که به فرد کمک می کند تا ریشه ها و معانی اضطراب خود و همچنین راه های مقابله با آن را با بررسی نیروها و تجربیات ناخودآگاه خود را کشف و درک کند.

درمان انسان گرایانه: درمانی که بر ماهیت فردی فرد تمرکز می کند به جای این که فرض شود گروه هایی از افراد با ویژگی های مشابه، نگرانی های یکسانی دارند. بر ویژگی ها و رفتارهای مثبت فرد تأکید می کند و توانایی او را برای استفاده از غرایز برای یافتن خرد، رشد، شفا و رضایت افزایش می دهد .

درمان یکپارچه: درمانی که ایده ها و تکنیک های مکاتب فکری درمانی مختلف را بسته به نیازهای منحصر به فرد یک درمان‌جو ترکیب می کند. سلامت روانی، جسمی و عاطفی فرد را به صورت یکپارچه در نظر می گیرد

انتخاب روان درمانی برای اضطراب به عوامل مختلفی از جمله نوع و شدت اختلال اضطرابی، در دسترس بودن و ترجیح درمانگر و مراجع، اهداف و انتظارات درمان، هزینه و مدت درمان و شواهد اثربخشی بستگی دارد. روان درمانی برای اضطراب می تواند به تنهایی یا در ترکیب با سایر درمان ها مانند دارو درمانی یا درمان های مکمل استفاده شود. روان درمانی برای اضطراب می تواند با کاهش علائم اضطراب و افزایش بهزیستی به بهبود کیفیت زندگی کمک کند.