من احمد احمدی، روان‌شناس و روان‌درمانگر با پروانه تخصصی روان‌درمانی، عضو سازمان نظام روانشناسی و مشاوره (۳۰۵۹۶) و عضو انجمن روانشناسی ایران (۳۱۷۱۹) هستم. علاقه‌‌مندی فزاینده من نسبت به روان‌شناسی و خصوصا روان‌درمانی است. پس از چند سالی که از آشنایی‌ام با روان‌شناسی تحلیلی گذشت، حدود سال ۹۰ علاقه‌مند به روان‌شناسی هستی‌شناسانه (اگزیستانسیال) شدم. دلیل پدید‌آییِ این علاقه، مطالعات در زمینه فلسفه و ادبیات بود. در واقع آنچه دریافتم آن بود که بسیاری از ایده‌های خلاقانه‌ی روانکاوها، الهام گرفته از فلسفه و ایده‌های فلسفی است.

همچنین، کنجکاوی هایم مرا به شاخه‌های مختلفی از علوم و هنر کشانده است. برای نمونه، مطالعه‌ی اسطوره‌ها، تاریخ تحولی زندگی انسان، هستی شناسی، نمودهای داستان‌های اساطیری، موسیقی، تحلیل آثار هنری از علاقه‌مندی های من است. فکر کردن، تماشا کردن و وقت گذراندن با این موارد مذکور مرا سر شوق می‌آورد و شاید برایم چندان مهم نیست که چقدر مبتدی یا کاردان باشم. نفسِ کاوشگری برایم مهم‌تر است.

در نهایت، من خودم را یک درمانگر یکپارچه‌نگر می‌بینم. اگرچه مطالعه نظریات و نگاه های گوناگون باعث شکل‌گیری تصورات و علاقه‌مندی می‌شود، اما با این تعبیر کارل یونگ موافق هستم که امکان ندارد یک روش و نظریه برای همه مفید باشد. درمانگر بایست بکوشد به فراخور نیاز برای هر شخصی راهکارهای متناسب با او را ارائه کند. البته انجام چنین کاری در کلام خیلی ساده‌تر از عمل است.

هر از گاهی با دوربین موبایل عکاسی هم می‌کنم، و تصویر بالای این صفحه را هم خودم برداشته‌ام.