روانکاو خوب در تهران؛ راهنمای انتخاب درمانگر تحلیلی

درمان های روانکاونه و تحلیلی خوب مثل روابط ابژه و کوتاه مدت

از جمله درمان های شناخته شده، درمان روابط ابژه و درمان روان‌پویشی فشرده کوتاه مدت است. اگر به دنبال روانکاو خوب در تهران هستید، حتما این دو دسته درمان را خواهید یافت. شاید بتوان گفت که این دو درمان بیش از همه در بین روان‌شناس ها با اقبال مواجه شده اند. به طور کلی می‌توان درمان های روانکاونه را به دو فرمت «درمان بلند مدت» و «درمان کوتاه مدت» تقسیم بندی کرد.
در حالیکه درمان های بلند مدت مناسب افرادی هستند که مایل به کاوش در زندگی و درونیات خود هستند. درمان های کوتاه مدت سعی در به سرانجام رساندن درمان در کوتاه ترین زمان ممکن دارند.

درمان روانکاوی خوب چقدر طول می‌کشد؟

درمان روانکاوی در کمترین حالت احتمالا نزدیک به شش ماه زمان نیاز دارد. این عدد هم تقریبی است و هم بر اساس تجربیات بدست آمده است. درمان های کوتاه مدت، مانند درمان پویشی فشرده ISTDP، عموما بر روی تاب آوری احساسی متمرکز می‌شوند. فرض اساسی در این نوع درمان که شاید از شناخته شده ترین چهره های آن حبیب دوانلو، آلن عباس، و جان فردریکسن باشند، بر اهمیت تجربه و تاب آوری احساسات و تکانه‌های (ایمپالس) ناشی از احساسات بنا شده است.

ملاقات با یک روانکاو خوب در تهران حداکثر چند سال طول می‌کشد؟

 در فرمت های بلند مدت، ممکن است درمان به طور عمومی ۲ یا ۳ سال زمان ببرد. هرچند درمان‌هایی که بیشتر از این میزان نیز زمان ببرند، کاملاً محتمل است. اگر استثناها را کنار بگذاریم، شاید ۳ سال زمان برای انجام روانکاوی بلند مدت کاملاً معمول باشد. برای نمونه، از منظر بسیاری از پژوهش های انجام شده، از بهترین درمان ها برای افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی، درمان روانکاوی است. اوتو کرنبرگ بعنوان روانشناسی که برای افراد مرزی درمان بخصوصی را طراحی کرده، مدت زمان لازم برای این درمان را حداقل ۲ سال اعلام کرده است.

اهمیت انتخاب یک روانکاو خوب در تهران

همانطور که مشخص است وقتی شما قرار است با شخصی برای مدت طولانی ارتباط داشته باشید، اهمیت این انتخاب هم برای فرد بیمار و هم برای درمانگر بیش از پیش برجسته می‌شود. به همین جهت، در جلسات اولیه مراجعه به یک روانکاو خوب در تهران، او شما را ارزیابی می‌کند. این ارزیابی به جهت سنجش میزان مفید بودن درمان روانکاوی برای شما، و همچنین سازگاری شما و روانکاو با یکدیگر است.

چرا روانکاوی کوتاه مدت بر روی احساسات متمرکز است؟

روانکاوی کوتاه مدت عموما بر اساس تلفیق روانکاوی و علوم اعصاب بدست آمده است. در روانکاوی کوتاه مدت، روانکاو موضع بسیار فعالانه ای دارد و سعی می‌کند از بروز مکانیزم های دفاعی جلوگیری کند. در درمان های بلند مدت، موضع روانکاو قدری منعطف‌تر است. و بیشتر از تکنیک های «آشکار سازی» استفاده می‌کند. در روانکاوی کوتاه مدت، فرض بر این است که احساسات از عمق وجود یک فرد جاری می‌شوند. و به همین جهت با محتویات واپس رانده شده محبوس در ناخودآگاهی قرابت بالایی دارند.

احساسات؛ نوعی متفاوت از دانستن

همیشه تصور بر این است که احساس و تفکر دو قطب مخالف همدیگر هستند. روانکاوی کوتاه مدت این فرض را به چالش کشیده است. وقتی شما می‌خواهید یک کار را انجام دهید، درباره‌اش فکر می‌کنید. اما اگر یک کار را با تمام وجود بخواهید انجام دهید، کاملا آن را حس می‌کنید! در واقع، فرمول بندی کارکرد ذهنی در روانپویشی کوتاه مدت به این صورت است: تجربه نشدن احساسات => جرقه اضطراب => فعال شدن عادت های خودکار ذهنی (مکانیزم های دفاع روانی).

مثلث تعارض؛ احساس، اضطراب، مکانیزم دفاعی

در صورتی که ما نتوانیم یک احساس را در وجود خود تاب بیاوریم، اضطراب در درون ما ظاهر می‌شود. ظهور اضطراب را می‌توان نوعی ضعف در فهم و دانستن پیام احساسات تلقی کرد. ماندن در وضعیت پر اضطراب از نظر فیزیولوژیکی و عصب شناختی برای بدن مطلوب نیست، پس عادت های خودکار ذهنی ظاهر می‌شوند. هدف این عادت یا مکانیزم‌های ذهنی، کنار زدنِ اضطراب است. و این عادت ها و اضطراب هستند که تمامی مشکلات را ایجاد می‌کنند. و نه هر نوع احساسی که در درون مان تجربه می کنیم.

روابط ابژه؛ دنیای درونی یک فرد

روابط ابژه به طور کلی به این واقعیت می‌پردازد که اول تا به آخر ما هر آنکه و هر آنچه در مسیر زندگی می‌بینیم را تبدیل به نسخه‌های درونی و بخشی از وجود خود می‌کنیم. ارتباط با دیگران، اهداف، احساسات، همه و همه در درون ما وجود دارند. شما با صمیمی ترین دوست‌تان یک رابطه دوستی دارید.
دوست شما دقیقا کسی که شما تصور می‌کنید او باید باشد، نیست! شما به نسخه روانی از او اشاره دارید و نه خود او. شما هم به تمامی کسی که او تصور می‌کند، نیستید. هر یک از شما همواره در تلاش است تا نسخه درونی شده دقیق‌تر و منطبق بر واقعیتی را از دیگری بسازد.

کشاکش و تعارض در درون یک فرد

روابط ابژه، به بررسی رابطه بین اجزای درونی شده می‌پردازد. برای نمونه، تصور کنید که شما می‌خواهید یک هدف بلند مدت را دنبال کنید. برای پیگیری این هدف، بایست بخش عمده ای از سرمایه مالی زندگی‌تان را هزینه کنید. وقتی درباره این اقدام فکر می‌کنید، نداهای متفاوتی از درون خود می‌شنوید.
پدر و مادر خود را می‌بینید که به شما می‌گویند این کار را نکنید زیرا ریسک بالایی دارد. دوست خود را می‌بینید که شما را تشویق به انجام این سرمایه گذاری می‌کند. معلم و استاد خود را می‌بینید که برای شما شرایطی را در نظر میگیرد. همسرتان هم تردید دارد و هم از پیامد های خوب این کار احساس شادی می‌کند.

تعارض؛ دلیل اصلی بیماری های روانی

همان طور که مشخص است و احتمالا تجربه کرده اید، درون هر یک از افراد تعارضات مختلفی وجود دارند. گاهی این تعارض ها فرد را در تنگنا قرار می‌دهد. در نتیجه او اصلا نمی‌تواند تصمیم بگیرد و یا اضطراب زیادی را متحمل می‌شود. حل و فصل کردن این تعارضات کاری است که همراهی یک درمانگر و یک روانکاو خوب می‌تواند برای شما داشته باشد.

تعبیر خواب؛ غائب مهم رویکردهای کوتاه مدت

روانکاوی در ابتدا علم تعبیر خواب بود. بعدتر، به دلیل آنکه تعبیر خواب کار پیچیده ای است، به مرور از برخی رویکردهای پویشی یا روانکاوی کنار گذاشته شد. رویکردهای اولیه روانکاوانه همگی به تعبیر و تفسیر خواب اهمیت بالایی می‌دادند. اما این اهمیت در روش های کوتاه مدت تقریبا کنار رفته است. دلیل آن هم، فشرده بودن درمان های کوتاه مدت است. تعبیر و تفسیر یک رویا یا کابوس، نیازمند وقت و حوصله بسیار است که با فلسفه وجودی درمان کوتاه مدت ناسازگار است. درباره تعبیر رویا بیشتر بخوانید.